വിരഹം

വിരഹം

   

അറിയാതൊരളിയായിന്നകതാരിലെത്തിയി-

ട്ടതിലോലമനുരാഗ കുസുമം വിടര്‍ത്തിയി-

ട്ടനുദിനമനുനയ ഭാഷണം കൊണ്ടെന്നെ

അനുരാഗ വിവശയായ് മാറ്റിയില്ലേ?

അതിഗൂഡമൊരുനാളെന്നധരങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തു വച്ച-

നുരാഗ മുദ്രകള്‍ ചാര്‍ത്തിയില്ലേ ?

ഇടതൂര്‍ന്ന മുടിയിഴകള്‍ ഇഴപിരിച്ചംഗുലി

ചടുലമായ് ചിത്രം രചിച്ചതില്ലേ ?

ആനന്ദനിര്‍വൃതിയിലാമാറിലണയുമ്പോ-

ളടിമുടി കോരിത്തരിച്ചതില്ലേ!

തളിരിടും ലതപോലെ തനുവാകെ നിന്‍റെയാ

പരിലാളനത്തില്‍ പൂത്തുലഞ്ഞു !

കാലമങ്ങൊഴുകവേയകലം കവിയുമോ ?

കാണാത്തതെന്താണെന്നാരാഞ്ഞുവോ?

പൂവിട്ട മോഹങ്ങള്‍ എല്ലാം കരിഞ്ഞു പോയ്‌

വേര്‍പാടു തന്‍റെയാ കദനാഗ്നിയില്‍.

എന്തിനീ പാഴ്മുളം തണ്ടിനെയെന്‍റെ കണ്ണാ

ചുണ്ടില്‍ കുഴലാക്കി ചേര്‍ത്തു വച്ചു?

കമ്പികള്‍ പൊട്ടിത്തകര്‍ന്നൊരീ വീണയെ-

യിമ്പമായ് ശ്രുതിമീട്ടി,യെന്തിനായി ?

പൂഴിയിലാഴ്ന്നൊരീ പാഴ് ശിലയെന്തിനു

ചാരു മനോഹര ശില്‍പമാക്കി?

ആശതന്‍ വിത്തുകള്‍ പാകി മുളപ്പിച്ചി-

ട്ടാരോരുമറിയാതെ പോയിതെങ്ങോ ?

നീയണയുന്നൊരു നാളെണ്ണി നില്‍പ്പൂ ഞാന്‍

അണയാത്ത  മിഴിയുമായെത്ര കാലം!

വന്നീടുമെന്നെന്‍റെയുള്ളം നിനയ്ക്കിലും

വന്നാലുമാകില്ലയന്നെന്നപോലെ !

അകലെയങ്ങാകിലും അരികിലുണ്ടെങ്കിലും

അകതാരില്‍ നിന്നെന്‍റെയാശംസകള്‍!

                                           -നന്ദ –